'Ένα υπαίθριο εργαστήριο στην Αλάσκα, το οποίο μελέτησε μαύρες αρκούδες στη διάρκεια της χειμέριας νάρκης, ίσως μια μέρα προσφέρει βοήθεια στα θύματα καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών: οι ασθενείς θα μπορούσαν να πέφτουν κι αυτοί σε νάρκη για να αποφύγουν τα χειρότερα.
«Στη διάρκεια της νάρκης, οι αρκούδες λειτουργούν σχεδόν σαν κλειστά συστήματα. Το μόνο που χρειάζονται είναι αέρας» δήλωσε στο AFP o Μπράιαν Μπαρνς, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Ινστιτούτο Αρκτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Αλάσκας στο Φέαρμπανκς.
Στους ασθενείς εμφράγματος ή εγκεφαλικού, υπάρχει συχνά «ένα πρόβλημα προσφοράς και ζήτησης».
»Η τροφοδοσία του εγκεφάλου με οξυγονωμένο αίμα πέφτει απότομα, ενώ η ζήτηση παραμένει υψηλή, και ο ασθενής πρέπει να φτάσει στο νοσοκομείο γρήγορα» ανέφερε ο ερευνητής.
Αν ανακαλύψουμε πώς τα ζώα που πέφτουν σε νάρκη μειώνουν τις μεταβολικές απαιτήσεις τους, «θα μπορούσαμε να μειώσουμε τη μεταβολική ζήτηση των ασθενών έτσι ώστε να ταιριάζει με τη μειωμένη προσφορά» εξήγησε.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Science.
Ζεστή φωλιά
Πέντε αρκούδες που είχαν απομακρυνθεί από κατοικημένες περιοχές, για να μην προκαλέσουν προβλήματα, πέρασαν το χειμώνα σε τεχνητές φωλιές, συνδεδεμένες με όργανα που μετρούσαν τη θερμοκρασία, τη μυική δραστηριότητα και την καρδιακή συχνότητα.
Το πείραμα έδειξε ότι, στη διάρκεια του χειμερινού τους ύπνου, οι αρκούδες ρίχνουν δραματικά το μεταβολικό ρυθμό τους, περιέργως όμως διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματος σχεδόν στα κανονικά επίπεδα.
Αυτό δεν συμβαίνει σε άλλα μικρότερα ζώα που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη, στα οποία η θερμοκρασία του σώματος μπορεί να πέσει σχεδόν στους μηδέν βαθμούς Κελσίου.
Η νέα μελέτη έδειξε ότι ο μεταβολικός ρυθμός της μαύρης αρκούδας (δηλαδή η ενέργεια που απαιτείται για να διατηρηθούν οι βασικές λειτουργίες του οργανισμού στη διάρκεια ενός 24ωρου), πέφτει στη διάρκεια της νάρκης έως και 75%.
Ο καρδιακός ρυθμός επίσης πέφτει από τους 55 παλμούς το λεπτό σε μόλις 14. «Καμιά φορά περνούν έως και 20 δευτερόλεπτα ανάμεσα σε δύο χτύπους» αναφέρει στο AFP o Όιβιντ Τόιεν, επικεφαλής της έρευνας.
Περιέργως, όμως, η θερμοκρασία του σώματός τους πέφτει το πολύ κατά 6 με επτά βαθμούς Κελσίου. Η πτώση αυτή καταγράφηκε κυρίως στις πιο αδύνατες αρκούδες, και δεν διαρκούσε πολύ. Έπειτα από λίγη ώρα, τα κοιμισμένα ζώα άρχιζαν να τρέμουν από το κρύο και η θερμοκρασία τους επέστρεφε σε κανονικές τιμές.
Επιπλέον, οι αρκούδες δεν έχασαν μυική και οστική μάζα, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους έπειτα από παρατεταμένη ακινησία.
«Αν και παραμένουν σχεδόν ακίνητες για πέντε με έξι μήνες, με κάποιο τρόπο ξεγελούν τους ιστούς τους, τα οστά και τους μύες τους, ώστε να νομίζουν ότι εργάζονται ακόμα» ανέφερε ο Δρ Μπαρνς.
«Το κόλπο θα ήταν να βρούμε φάρμακα που προσομοιώνουν αυτές τις αλλαγές και στους ανθρώπους» είπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου